معرفی چالش‌ها و فرصت‌های نابینایی در روز جهانی نابینایان

شکرگزاری حال دلمان را خوب می‌کند و انگیزه پیشرفتمان را افزایش می‌دهد. درباره تاثیرهای شکرگزاری بر احساس شادی و بهزیستی زیاد شنیده‌ایم، اما درباره ارتباط شکرگزاری با انگیزه پیشرفت کمتر صحبت شده است: وقتی قدر و ارزش داشته‌هایمان را بدانیم، بهتر از آن‌ها برای رسیدن به اهدافمان استفاده می‌کنیم. در سوی مقابل، وقتی همیشه ناراضی و دل‌خور باشیم، امیدمان به آینده را از دست می‌دهیم و نمی‌توانیم با برنامه‌ریزی درست به سمت اهدافمان حرکت کنیم.

ما معمولا حواسمان به توانایی‌هایی مثل بینایی، شنوایی و راه‌رفتن نیست تا اینکه به افراد نابینا، ناشنوا یا فلج برمی‌خوریم. مثلا تازه وقتی قدر چشم‌هایمان را می‌دانیم که با فردی نابینا مواجه می‌شویم. البته شکرگزاری فقط مختص آدم‌هایی که از سلامت جسمانی کامل برخوردارند، نیست.

شکرگزاری یعنی حواسمان به استعدادها و فرصت‌هایمان باشد و از آن‌ها در راه رسیدن به اهدافمان بهره ببریم. نابینایان هم با وجود چالش‌های موجود، استعدادها و توانایی‌های خاص خود را دارند که در یادگیری و پیشرفت به آن‌ها کمک می‌کنند.

ما در دبستان دوره دوم پیروز، در روز ۲۴ مهرماه و به مناسبت روز جهانی نابینایان، با هماهنگی مدیریت محترم دبیرستان استثنایی تراب، یکی از دانش‌آموزان روشن‌دل این دبیرستان را همراه با مربی‌اش به مدرسه دعوت کردیم تا درباره چالش‌های و فرصت‌های نابینایی برایمان توضیح دهند.

آن‌ها ابتدا از شرایط و مشکلات ارتباطی، آموزشی و مراقبتی نابینایان صحبت کردند و سپس درباره روش‌های صحیح آموزش‌دهی به این دانش‌آموزان برای شکوفاسازی استعدادها و توانایی‌هایشان گفتند.

یادمان باشد که خیلی از افراد نابینا به‌رغم چالش‌های موجود، چه از جنبه تحصیلی و چه در ابعاد دیگر زندگی‌شان، کارهای به مراتب ارزشمندتری از افراد بینا و بدون معلولیت انجام می‌دهند. معلولیت یا عدم معلولیت در درجه اول اهمیت نیست؛ شناخت چالش‌ها و فرصت‌هاست که اهمیت دارد، زیرا به ما کمک می‌کند تا براساس آن‌ها برای آینده برنامه‌ بریزیم و به سمت رشد و پیشرفت حرکت کنیم… .